رئالیسم
رآليسم . حقيقت گرايي . واقعيت گرايي . واقعبيني . حقيقت پرستي . واقعگرايي . عمل رآليست . کشش و ميل باطني تعدادي از نويسندگان و هنرمندان به نشان دادن طبيعت است همانگونه که هست (= من حيث هي هي ) بي آنکه خصوصيات نفساني هنرمند در آن دخالت داشته باشد. رئاليسم عبارتست از مشاهده دقيق واقعيت هاي زندگي ، تشخيص درست علل و عوامل آنها و بيان و تشريح و تجسم آنها. (مکتبهاي ادبي ص 129). در ادبيات مکتبي است که بموجب آن طبيعت و ساير مظاهر طبيعي بايد با تمام زشتي ها و زيبائي هايش در هر اثر هنري نمودار گردد، بطور کلي پيروان اين مکتب معتقدند که هنر بايد بيان مستقيم واقعيات و تجزيه و تحليل علل آن باشد. اين مکتب در سال 1850 م . در فرانسه بوجود آمد و در اندک زماني در تمام زمينه هاي علمي و ادبي و فلسفي موثر واقع گشت . (از فرهنگ اصطلاحات خارجي در زبان پارسي ). روشي است که طبيعت را در همه مظاهر واقعي و حقيقي و محسوس آن با هر زشتي و زيبايي که دارد معرفي ميکنند و بعضي از مظاهر آن را پنهان نميکنند يا تغيير نمي دهند و هرچه را همانطور که هست شرح ميدهند. (از شاهکار نثر فصيح فارسي تاليف سعيد نفيسي ). همانگونه که در ادب پارسي شيوه هايي بنام سبک خراساني و عراقي و جز آن وجود دارد هنرشناسان اروپا نيز آثارهنري و ادبي اروپا را به سبکهايي تقسيم کرده اند که معروفتر از همه 7 سبک زير است : کلاسيسم ، رومانتيسم ، رآليسم ، ناتوراليسم ، سمبوليسم ، امپرسيونيسم ، کوبيسم .
رئاليسم مکتبي است که هدف اصلي آن تشخيص تاثير محيط و اجتماع در واقعيت هاي زندگي و بيان عوامل آنها و بالاخره تحليل و شناساندن دقيق تيپ هايي است که در اجتماع معين بوجود آمده اند. رآليسم برخلاف رومانتيسم مکتبي است اوبژکتيف (بروني ) و نويسنده رئاليست هنگام آفريدن اثر بيشتر تماشاگر است و افکار و احساسات خود را در جريان داستان ظاهر نميسازد. رئاليسم در واقع پيروزي حقيقت و واقعيت بر تخيل و هيجان است و اين مکتب ادبي بيشتر از اين رو داراي اهميت است که مکتب هاي متعدد بعدي نتوانسته است از قدر و اعتبار آن بکاهد و بناي رمان نويسي جديد و ادبيات امروز جهان بر روي آن نهاده شده است . از پيشوايان بزرگ اين سبک درادبيات بايد در فرانسه بالزاک را نام برد که در نيمه دوم قرن نوزدهم م . با نوشتن «کمدي انساني » پيشواي مسلم نويسندگان رآليست بشمار آمد. رجوع به مکتبهاي ادبي تاليف رضا سيدحسيني صص 119 - 137 و شاهکار نثر فصيح فارسي تاليف سعيد نفيسي شود. (اصطلاح فلسفه ) حقيقت گرايي . نظريه اي است مبتني بر اينکه وجود هر موجود مستقل از ذهني است که پي به آن برده است (اين نظريه عکس نظريه ايدآليسم است زيرا در مکتب ايدآليسم نظر بر آن است که هيچ چيز خارج از ذهن وجودندارد).